Over Hotel Masferrer bij Eliza Was Here
Sommige plekken zitten meteen in je hart. Vaak voel je het direct bij aankomst en het liefste zou je dat mooie plekje ergens op aarde voor iedereen verborgen houden. En dan maar hopen dat niemand anders het ooit ontdekt. Dat voelde ik gisteren, toen ik aankwam bij Hotel Masferrer, omgeven door de natuurpracht van de bergen van het Montseny natuurpark. Ik voelde het direct: dit is zo?n geheim. Maar deze keer strijk ik over mijn hart, want dit is te mooi om alleen voor mezelf te houden. Het is ochtend, ik ben net wakker en heb de ramen opengezet. Een zachte wind waait door de kamer, buiten is het koor van vogels al volop in zang. Er wordt op de deur geklopt. Langzaam loop ik op mijn blote voeten over de oude tegels en doe open. Eigenaresse Montse staat met een heerlijk vers ontbijtje voor me. ?Buenos días.? Ze glimlacht en vraagt of ik lekker geslapen heb. Volmondig zeg ik ?ja? en kijk naar het verse brood, de jus d?orange en een gekookt eitje! Als Montse weg is, spring ik op bed en begin aan alle verse heerlijkheden. En terwijl ik mezelf daar zo gelukkig zit te prijzen, bedenk ik me hoe alles hier in dit hotel zo klopt. Subtiel, stijlvol, maar zonder overdaad. Hoe de oude muren en antieke vloeren samengaan met het moderne comfort. Als je alle tierelantijntjes weghaalt, bedenk ik me, blijft juíst al het moois over. Ik sta op en kijk naar buiten. De natuur is overweldigend groen, het bos zo uitnodigend. En als het weer goed is, is het zicht op de bergen imposant. Als ik even later naar buiten loop en de eerste zonnestralen op mijn huid voel, kijk ik om me heen. De wereld wordt langzaam wakker. Verderop lopen een man en een vrouw naar het zwembad, Montse zet wat zonnestoelen op een zonnige plek. ?Hola!? zwaait ze en ik zwaai terug. De wipkip bij het klimrek zou kukelen als hij echt was. Zonder twijfel, bedenk ik me, dit is zo?n plek. En rustig loop ik het bos in.